Στο πίσω κάθισμα,
κολλημένος στο τζάμι
σε ρώτησα
γιατί το φεγγάρι μας ακολουθεί παντού.
Δε νομίζω να κατάλαβα
ποτέ μου το γιατί.
Και να που τώρα
πρέπει να απαντήσω κι εγώ
στην ερώτηση αυτή.
Γιατί το φεγγάρι μας ακολουθεί παντού
παγερό και όμορφο
όπως τα πάθη και οι πόθοι μας....
29 Ιαν 2011
Έμπειρη άγνοια
Αναρτήθηκε από
poemius
στις
22:35
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου