Για τις μέρες που φοβάμαι

Σα φοβηθώ,
βγαίνω για μια ασυνήθιστη
βόλτα.
Όχι μόνος.
Με το 'να χέρι κρατώ σφιχτά
ένα δειλό παιδάκι,
με τ' άλλο στηρίζω αδιάκοπα
ένα θλιμμένο γέρο.
Μαζί γυρνάμε
στα μέρη που πήγαμε
και σ' εκείνα που θα πάμε.
Κι όλο μου λεν
τα όνειρά τους.
Ο ένας χαμογελώντας
κι ο άλλος κλαίγοντας.
Που και που
γονατίζω στο χώμα
για να θάψω τα όνειρα
που βαραίνουν το παιδάκι
για να γλείψω τα όνειρα
που φτύνει ο γέρος.

Μοιάζεις με...

Μεταμφιεσμένη κατάρα
στο θεατρικό ενός εφιάλτη.
Θολή εικόνα
στους δρόμους που περπάτησα.
Πνιγμένη ανάμνηση
μες στα δάκρυα που εξατμίστηκαν.
Ηχώ που σβήνει βασανιστικά
στους γκρεμούς που σκαρφάλωσα.