Σα φοβηθώ,
βγαίνω για μια ασυνήθιστη
βόλτα.
Όχι μόνος.
Με το 'να χέρι κρατώ σφιχτά
ένα δειλό παιδάκι,
με τ' άλλο στηρίζω αδιάκοπα
ένα θλιμμένο γέρο.
Μαζί γυρνάμε
στα μέρη που πήγαμε
και σ' εκείνα που θα πάμε.
Κι όλο μου λεν
τα όνειρά τους.
Ο ένας χαμογελώντας
κι ο άλλος κλαίγοντας.
Που και που
γονατίζω στο χώμα
για να θάψω τα όνειρα
που βαραίνουν το παιδάκι
για να γλείψω τα όνειρα
που φτύνει ο γέρος.
2 Δεκ 2008
Για τις μέρες που φοβάμαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Μπορείς να δώσεις τα ποιήματα σου στη Κάντυ Κάντυ να έρθει στο βουνό να μας τα διαβάζει για να κοιμηθούμε;
Δημοσίευση σχολίου