Είναι μόνο στιγμές?

Έστειλες πάλι
το σύννεφό σου, σκυθρωπό,
να δακρύσει
πάνω στο πυρωμένο δέρμα μου
χαρίζοντάς μου την κάθαρση των επιγείων.
Δε σου κρατώ κακία
για το απροειδοποίητο του ερχομού σου
Δε σου θυμώνω
για το σύντομο της επισκέψεώς σου
Δεν τρομάζω στην ιδέα
της παντοτινής σου λήθης.
Μόνο λυπάμαι
που δε μου ΄δωσες τη δυνατότητα
να ζω για πάντα στη βροχή.