Δαλιδά

Σ' αντίκρυσα μέσα στου ονείρου τη σκόνη
ικέτευες μόνη για λίγη στοργή
μ' αχόρταγο μίσος, που δεν τελειώνει
έσπειρες τη θλίψη στου νου μου τη γη.

Με τύλιξες μ' ένα αγκαθένιο μετάξι
ζωγράφισες πάνω μου ίχνη ενοχής
έδεσες γερά την ψυχή πριν πετάξει
μάζεψες το αίμα μου γλυκά να γευθείς.

Μικρή μου αγάπη, με το άρμα σου έλα
και κλέψε με φθόνο τη δύναμή μου
τη μάσκα σου φόρα να μοιάζεις με τρέλα
φώλιασε ύπουλα μες στο κορμί μου.