Πόσο αλλόκοτα γυρίζουν
στο μυαλό μου οι εικόνες!
Μπερδεύονται
στα δίχτυα του χρόνου
και τον παρασέρνουν μαζί τους.
Μακάρι να μπορούσα
να αγκαλιάσω τις πιο φωτεινές
και να αφήσω τις άλλες
πίσω μου
μέσα σ' ένα βαθύ πηγάδι
να μην τις δω
ποτέ ξανά!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Τι περίεργη ευχή.Τότε όμως θα ξεχνούσες όσα σου έμαθαν αυτές...και ίσως νά΄πρεπε να τις ξαναζήσεις...
ή μια άλλη εκδοχή λέει, πως καποιος που τό΄παθε αυτό(πραγματοποιήθηκε δηλ. η ευχή του αυτή)τριγυρνούσε όλη μέρα σαν χαζοχαρούμενο...
Εκτός κι αν απλώς θες να προκαλέσεις τον αντίλογο,poemius,(η τρίτη εκδοχή)τότε να το καταλάβω...
Κάποια μέρα όμως θα διψούσες να πιεις κρύο νερό και θα έριχνες στο πηγάδι τον κουβά. Και έτσι με τη μορφή νερού, οι εικόνες, θα έμπεναν πάλι σου, για να ξεπλύνουν συναισθήματα και πάθη.
Δημοσίευση σχολίου