"Κλειστά ενός ανθοκομείου
υπό τα υελώματα τ' άνθη ξεχνούν
πως είναι η λάμψη του ηλίου"
Κ.Π.Κ.
Φθηνή θεά,
μάζεψες απ' τα νερά του αποχωρισμού
την ψυχή μου
και ξεθώριασες τα ομορφότερά της χρώματα.
Πάνω στα βράχια των ονείρων μου
στέκεσαι προκλητικά σαγηνευτική
καλώντας κοντά σου
του εφιάλτη τα κύματα.
Μαγνητίζομαι
κι ακολουθώ βήμα-βήμα
τ' αόρατα σημάδια,
που άφησες στην άμμο.
Μαζί σου - απ' την κορυφή του βουνού -
η θάλασσα φαντάζει τόσο ήρεμη.
Ξάφνου στο βυθό τα μάτια σου
λαμπυρίζουν γαλήνια.
Δεν υπάρχεις δίπλα μου.
Μπορώ να σ' αγκαλιάσω
μα φοβάμαι.
Το ψέμα σου μου χαρίζει μια έκλειψη δειλίας και
με στέλνει πάλι κοντά σου.
Γεύομαι τους γλυκούς σου καρπούς
με βουλιμία.
Η αναπνοή μου τελειώνει και
μαζί της σβήνει η αγάπη μου...
6 Δεκ 2007
Λήθη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
-τη λες φτηνή γιατί την αποστρέφεσαι?
-αισθάνεσαι καταδικασμένος να ξεχάσεις?
-ποτέ δεν θα μπορέσει να χαθεί κανείς,ολοκλυρωτικά,στην άββυσο της λήθης,ενώ υπήρξε ως πρόσωπο.
Πάντοτε ρινίσματα μνήμης θα ξυπνάνε την καρδιά απο το λήθαργο...
-''...τα στάχυα στα χωράφια δεν μου θυμίζουν τίποτα.Κρίμα,ε?Εσύ όμως έχεις χρυσαφένια μαλλιά.Έτσι,θα είναι θπέροχα όταν μ΄εξημερώσεις.Το χρυσαφένιο στάρι θα μου θυμίζει εσένα.Και θ'αγαπάω τη βουή του ανέμου μες στα στάχυα...''
Σου απαντάω γραπτώς λοιπόν :
- Δεν την αποστρέφομαι, απλά συνειδητοποιώ ότι με ξεγέλασε
- Δεν αισθάνομαι καταδικσμένος, μου συμβαίνει χωρίς να το καταλάβω. Δεν ξεχνώ επειδή το θέλω, αλλά επειδή έτσι συμβαίνει πάντα (ή σχεδόν πάντα)
- Αυτό που χάνεται δεν είναι οι μνήμες αλλά τα συναισθήματα
Όσο για τον μικρό πρίγκιπα τι να πω? Όλοι οι διάλογοι είναι τέλειοι!
Συμφωνώ απόλυτα με τα λόγια της αλεπούς.
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί το ποτάμι έχει το όνομα Ληθαίος (Λήθη)? Θα μπορούσε ένα βούνο να ονομαστεί Ληθαίο? Σίγουρα όχι, το βουνό μένει πάντα έκει σταθερό, ενώ το νερό του ποταμού συνεχώς ρέει, γνωρίζει νέους τόπους, ξεπλένει συναισθήματα τα πέρνει μαζί του και στο τέλος τα σβήνει στη θάλασσα (μνήμη). Γι' αυτό και οι λίμνες είναι πάντα μελαγχολικές, δεν μπορούν να αποφορτιστούν απο τα συναισθήματά τους, δεν έχουν δρόμους διαφυγής.
"Να το πάρει το ποτάμι...."? να το πάρει.
Λέτο, όταν το θες τελικά αλλάζεις ύφος απότομα και φιλοσοφείς για τα πιο απλά πράγματα. Πως λένε οι βουνίσιοι το χαμαιλέοντα?
Γκουστέρα και άμα είναι πράσινη πρασινογκούστερα!!!
Πραγματικά δεν υπάρχει ονομασία του χαμαιλέοντα γιατί συνήθως τα παιδιά των βουνών (fitsiorli nti la mounti)είναι ξεκάθαρα και δεν κρύβονται. Ρώτα καλύτερα κανέναν καμπίσιο.
Δημοσίευση σχολίου