5 Δεκ 2007

Συγγνώμη

Τα μάτια σου γνώρισαν τη θλίψη απόψε.
Δε σε ρωτώ για τα πληγωμένα φτερά σου
γιατί ποτέ μου δεν είχα
ούτε πληγές
ούτε φτερά.
Κι αν πέταξα ποτέ
το έκανα μόνο με τη φαντασία μου.
Χωρίς να πλησιάσω ποτέ τους ουρανούς σου.
Χωρίς καν να τους δω.
Η ψυχή μου άγκυρα σφηνωμένη.
Μη με ξεχάσεις στη φθορά
της άμμου.
Μη με παρατήσεις στο μαύρο
του βυθού.
Συγχώρεσέ με για πάντα!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χωρίς να το θέλεις έδωσες λύση στο προβλημα της Ολυμπιακής. Στο εξής θα πετάμε με την φαντασία μας και δεν θα υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε την πτήση!!! Do you remember??

poemius είπε...

Κι όμως, Λέτο, εκείνο το βράδυ δε μ' αφήνανε να πετάξω ούτε... κατά διάνοια!