1 Δεκ 2007

Θυμάσαι?

Ζάλισε το μυαλό μου
η επιθυμία
και η ανυπομονησία
μάγεψε τα μάτια μου.
Αδυνατώ να διακρίνω
αν βαρέθηκαν οι δείκτες
να γυρίζουν ή
αν γέννησε ο κύκλος
κι άλλες μοίρες.
Πότε θα ξημερώσει?

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τι κι αν σε ξερω τοσα χρονια, τι κι αν σε νιωθω τοσο κοντα μου ... ποτε δε θα μπορουσα να φανταστω το βαθος της ψυχης σου! τελικα καθενας μας κρυβει ενα ποιητη μεσα του, απλα σε καποιους ειναι τοσο καλα κρυμμενος που ουτε εμεις οι ιδιοι δε μπορουμε να το φερουμε στην επιφανεια! αλλα ισως ετσι να ναι καλυτερα, γιατι τα σπανια ειναι αυτα που αξιζουν και εν τελει η αναζητηση και το μυστηριο ειναι αυτο που χαριζει την ομορφια...

poemius είπε...

Κατάθεση ψυχής(πολύ κλισέ αλλά αληθινό) είναι όλα όσα γράφω καθημερινά. Δεν ξέρω ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που το κάνω. Σαν αστείο ξεκίνησε αλλά με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα που ξεγυμνώνομαι μπροστά σε γνωστούς και αγνώστους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που δείχνω σε κάποιον αυτές μου τις απόπειρες. Απλά πρώτη φορά το κάνω δημόσια.

Ανώνυμος είπε...

Όταν ξημερώνει εδώ κάπου αλλού νυχτώνει, και σε 24 ώρες αν είναι 24 θα ξημερώσει ξάνα!!!