(απόπειρα)
Κάθε που χτύπαγε διπλά
το σήμαντρο της πόλης
έπλεε στα σπίτια η σιωπή.
Λένε πως δάκρυσε κρυφά
στο τζάμι ο αφέντης
γνωρίζοντας τι θα συμβεί.
Μια μάγισσα, νεκρή γριά
ντυμένη στο σκοτάδι
έκλεβε ένα μικρό παιδί.
Μες στους αιώνες χάθηκαν
υιοί και θυγατέρες
χάρη σε μια παλιά πληγή.
Ο μύθος λέει για ένα ερπετό
και μια νεαρή γυναίκα∙
κανείς δεν ξέρει το γιατί.
Και τώρα πια έχει σειρά
του βασιλιά η κόρη
πιο όμορφη κι απ' την αυγή.
Όμως στο παραθύρι του
ένα μικρό αγγελούδι
τη λύτρωσή του θα του πει :
"Ο θάνατός σου βασιλιά
τραγούδι θα γεννήσει
κι η πόλη σου θα λυτρωθεί."
Νικήθηκε η μάγισσα
απ' της θυσίας τον ήχο
τα μάγια πια είχαν λυθεί.
Και κάθε που χτυπά διπλά
το σήμαντρο της πόλης
στα σπίτια γίνεται γιορτή!
15 Δεκ 2007
Αυτοθυσία
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
...μήπως ο αφέντης γνωρίζοντας τι θα συμβεί γίνεται ανελεύθερος...τί λες τελεικά.
Αλλά κι απο την άλλη ,όταν ελευθερία νοείται το δικαίωμα της επιλογής ,τί θέση μπορεί άραγε να έχει αυτή στην άνευ όρων Αγάπη?
(η απόπειρα ήταν επιτυχής)
"Καλά Χριστούγεννα"
Μήπως τελικά το "θέμα" που συζητούσαμε δεν είχε μονοδιάστατη ερμηνεία? Εγώ πάντως εξακολουθώ να πιστεύω ότι η μάγισσα έκλεβε τα μικρά παιδιά κατά τύχη. Όταν όμως υπάρχουν άνθρωποι που εμπνέουν και τελικά σώζουν πολύ κόσμο τότε ο melanis έχει δίκιο ότι θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τον πόνο ως δώρο. Πειράζει όμως να πιστεύω ότι το δώρο αυτό μπορεί να το βρεις μπροστά σου χωρίς απαραίτητα να σου το έχει στείλει κάποιος?
Και αυτό μου θύμισε τόσο πολύ ένα τραγούδι των Active Member. Θύμισε μου την επόμενη φορά να στο βάλω
"Πάρθεν η ρωμανία. Η ρωμανία κι αν πάρθηκε ανθεί και φέρει κι άλλο"
Δεν ξέρω γιατί αλλά σαν να περιγράφονται, αλληγορικά, σκήνες λίγο πριν από την άλωση της Πόλης, σαν γνήσιος ενωσίτης με άγγιξες γιαβριμ.
Δημοσίευση σχολίου