Ηλίων αντάμωμα

(απόπειρα 2)

Σκλάβωσα τον πόνο μου σ' ένα κοπάδι λύκων
και τώρα σ' αντικρίζω ατέρμονη χαρά.
Μόνος με το κλάμα μου σ' ένα νησί αγροίκων
έπνιξα τη θλίψη μου σε αλλόκοτα νερά.

Βρίζω και περιγελώ τη γέρική μου λύπη
και μες σε πύρινη αγκαλιά κρύβω τα όνειρά μου.
Την όψη τους σμιλεύουν αρχαίων γλυπτών οι χτύποι,
σαν άυλα διαμάντια τυλίγουν την καρδιά μου.

Σε κάλεσμα ηφαιστείου πετάγομαι απ' το χώμα.
Αντάμωμα ηλίων τα μάτια σου εμπρός μου
γεμίζουν τη ζωή μου με το δικό τους χρώμα
σα να μου χάρισε ο Θεός το φως όλου του κόσμου.