Έλλειψη

Πένθιμα τριαντάφυλλα στολίζουν το δωμάτιό μου.
Μάταια προσπαθώ να αποδράσω.
Σφαλιστά παράθυρα
εμποδίζουν το σεληνόφως.
Λέξεις ρομφαίες
φυλακισμένες κοντά μου.
Άνεμοι θηρία γκρεμίζουν τα πάντα εκεί έξω
προσδιορίζοντας ό,τι αγαπώ
ό,τι πιστεύω.
Πόσο επιθυμώ να' ρθω με τα κύματα
ν' αγγίξω τα χέρια σου.
Το ποτάμι του τρόμου
ξέβρασε πτώματα παλιών εφιαλτών.
Με πλησιάζουν!
Στείλε μου μερικές αναμνήσεις
να υψώσω τείχη.
Δάκρυα απ' τις νωπές πληγές μου
ματώνουν τα φτερά που οδηγούν στο μέλλον.
Ξεχασμένα όνειρα μεταμορφώνονται
στη νυχτερνή ετούτη λάμψη.
Χορεύουν μπροστά μου
υπενθυμίζοντάς μου το ανέφικτο.
Μαζί με τις παιδικές μου επιθυμίες
γέρασε και η φαντασία μου.
Μάχες στην όχθη
της λίμνης των ευχών
για το μεγαλύτερο αντίτιμο.
Μα είναι το άρωμα της θερινής νύχτας
αυτό που δυσκολεύει
τα βήματα προς το τέρμα.
Θύμησες ατελείωτων ωρών
-κάτω απ' το ζεστό φως του σκοταδιού
καθώς οι αισθήσεις
ενώνονταν σε μία, την υπέρτατη-
με μαγεύουν.
Ασήκωτο το κάλυμμα της στάχτης.
Μια παθιασμένη ευχή
καλπάζει προς τη λήθη.
Ρίχνω τα μυστικά μου
στη φωτιά
μην έχοντας κάπου
να τ' ακουμπήσω.