11 Δεκ 2007

Σελίς

Στέκεσαι εδώ μπροστά μου
μέσα στο ολόλευκο φόρεμά σου
και ουρλιάζεις!
Δεν αντέχεις την αγνότητα, λες.
Ζητάς τη λύτρωσή σου
μέσα από μαύρες χαρακιές,
που θα αναστατώσουν το κενό σου.
Δεν έχεις αντιληφθεί ποτέ
πόσο σε εκμεταλλεύομαι?
Πόσο πονώ
όταν σε βλέπω στα λευκά?
Πόσο λυτρώνομαι
όταν σε μουτζουρώνω?

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για να μουτζουρωθεί η Σελίς πρέπει να γίνει έκλειψη, μια φορά το μηνά, είτε τη βλέπουμε είτε όχι. Τις περισσότερες μέρες όμως είναι λίγο λευκό, λίγο μουτζούρα για να υπάρχει ισορροπία. Εσεί όμως αυτό πώς το εκμεταλεύεσε!!!

poemius είπε...

Σελίς δεν είναι η σελήνη. Όπως λέει και ο Γεωργίου ξανασκέψου το και προβληματίσου!