Στέκεσαι εδώ μπροστά μου
μέσα στο ολόλευκο φόρεμά σου
και ουρλιάζεις!
Δεν αντέχεις την αγνότητα, λες.
Ζητάς τη λύτρωσή σου
μέσα από μαύρες χαρακιές,
που θα αναστατώσουν το κενό σου.
Δεν έχεις αντιληφθεί ποτέ
πόσο σε εκμεταλλεύομαι?
Πόσο πονώ
όταν σε βλέπω στα λευκά?
Πόσο λυτρώνομαι
όταν σε μουτζουρώνω?
11 Δεκ 2007
Σελίς
Αναρτήθηκε από poemius στις 01:49
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Για να μουτζουρωθεί η Σελίς πρέπει να γίνει έκλειψη, μια φορά το μηνά, είτε τη βλέπουμε είτε όχι. Τις περισσότερες μέρες όμως είναι λίγο λευκό, λίγο μουτζούρα για να υπάρχει ισορροπία. Εσεί όμως αυτό πώς το εκμεταλεύεσε!!!
Σελίς δεν είναι η σελήνη. Όπως λέει και ο Γεωργίου ξανασκέψου το και προβληματίσου!
Δημοσίευση σχολίου