Τα μάτια σου γνώρισαν τη θλίψη απόψε.
Δε σε ρωτώ για τα πληγωμένα φτερά σου
γιατί ποτέ μου δεν είχα
ούτε πληγές
ούτε φτερά.
Κι αν πέταξα ποτέ
το έκανα μόνο με τη φαντασία μου.
Χωρίς να πλησιάσω ποτέ τους ουρανούς σου.
Χωρίς καν να τους δω.
Η ψυχή μου άγκυρα σφηνωμένη.
Μη με ξεχάσεις στη φθορά
της άμμου.
Μη με παρατήσεις στο μαύρο
του βυθού.
Συγχώρεσέ με για πάντα!
5 Δεκ 2007
Συγγνώμη
Αναρτήθηκε από poemius στις 00:26
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Χωρίς να το θέλεις έδωσες λύση στο προβλημα της Ολυμπιακής. Στο εξής θα πετάμε με την φαντασία μας και δεν θα υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε την πτήση!!! Do you remember??
Κι όμως, Λέτο, εκείνο το βράδυ δε μ' αφήνανε να πετάξω ούτε... κατά διάνοια!
Δημοσίευση σχολίου